Het meer, de bomen en de bergen in de verte

In de 17e eeuw werd er ten behoeve van de watervoorziening van het Canal du Midi een meer gegraven bij Revel, aan de voet van de Montagne Noire. Le lac de Saint Ferréol heet het, en het ligt op een uurtje rijden van Toulouse.
Je kunt er heerlijk zwemmen, en de dennenbomen geven het gevoel heel ergens anders te zijn. In Zweden of zo. (Mijn beeld van Zweden is gevormd door Zweedse jeugdfilms uit de jaren '70, waar het altijd zomer was en kinderen op blote voeten door de bossen renden op weg naar een meertje.)

Het meer ligt op het grondgebied van vier dorpen die tot drie verschillende departement behoren, en twee verschillende regio's. Het is dus een driedepartementenpunt (Aude, Haute-Garonne en Tarn) en  een tweeregio's-punt (Midi-Pyrénées en Languedoc-Roussillon). De gemeente Revel heeft er een bord aan gewijd. Maar het gaat hier om het water, de bomen en de bergen in de verte, niet om onzichtbare geografische punten. 

De dame van de winkel met strandballen en ansichtkaarten geeft me een niet heel recente kaart en kruist met balpen aan wat er allemaal is verdwenen: camping de Lasprade en de gelijknamige discotheek, de school, de gendarmerie, de vakantiekolonie van de SNCF, de buitenschoolse opvang van Revel en twee hotels. Ook discotheken Le Solaimon en Le Brezzy  zijn er niet meer.
 

 

Ze vertelt het treurig. Maar het gaat me toch echt om het water, de bomen en de bergen in de verte. 

waterautomaten

Zo ging dat nog in 1987 in de Sovjet-Unie: 1 kopeke voor een glas water (met bubbels), 3 kopeken als je er ook wat siroop in wilde. Ik vond het toen zo normaal, dat ik niet het lagere deel heb gefotografeerd, daar waar een glas stond (een glazen glas, geen plastic), en waar een minuscuul fonteintje zat waar je dat glas boven kon omspoelen.  

Ik vond wel een plaatje van zo'n automaat op internet, tussen foto's van vervallen fabieken:

In een oude Ogonjok las ik dat de automaten opkwamen onder Chroesjtsjov. Hij was in 1959 in de Verenigde Staten en was onder de indruk van de maïsproductie, en van de automaten voor koffie, frisdrank, pasfoto's enzovoort. "Je gooide er geld in, het product viel naar beneden, je consumeerde het en het plan was vervuld", aldus Ogonjok. Een jaar later stonden er in de Sovjet-Unie al 10.000 waterautomaten. 

Misschien was het niet enorm hygiënisch, maar ik dronk er regelmatig een glaasje aan. Van grote steden krijg je dorst. En zo heb ik, begrijp ik nu, regelmatig het plan vervuld, zo niet over-vervuld.  

Orange

Opeens hing er een ballon in de plataan waar ik op uitkijk. Een oranje ballonnetje. Dat was toch toevallig, net aan het begin van de wereldkampioenschappen voetbal.
Ook weer niet héél toevallig, wat orange had hier net geprobeerd abonnementen te slijten, maar dat het een oranje ballon van orange was zag ik pas toen ik beter inzoomde.

Het ballonnetje hangt er nog steeds, maar de puf is eruit. Gek hè.

Eenrichtingsverkeer

Helaas. Omkeren dan maar.