nog een detail

Zoon is alweer terug van zijn werkkamp. Op de tweede dag sneed hij zich zodanig in zijn hand – met een opinel neuf, dat detail moet er vooral ook bij - dat er vijf hechtingen in moesten.
Zoon was sardines aan het snijden en ik vroeg me af wat daar aan te snijden viel, totdat hij me er de volgende dag aan herinnerde dat sardines frans is voor haring, dat wil zeggen, voor tentharing. Ook daarvan wist ik overigens niet dat die gesneden moeten worden. Er waren er gewoon niet genoeg, legde zoon uit.
Na een heleboel sardines wisselde hij van hand, vandaar dat hij als rechtshandige in zijn rechterhand sneed en eigenlijk geen werk meer kon doen in het werkkamp. Nu houdt hij met één hand zijn eigen blog bij - http://kuytim.skyrock.com - leuk voor geinteresseerden in hedendaags jongerenfrans.

voorbij

Ik lak eigenlijk nooit mijn nagels. Maar twee weken geleden wel. We vierden de 50e verjaardag van echtgenoot en daar hoorden veel gasten, muziek, dans, kadootjes, eten, drank en gelakte nagels bij. Het was een geweldig feest.
Na het feest gingen de tafels en stoelen terug naar de feestcommissie, schalen en schotels naar buren, de partytentjes – voor zover nog heel – naar de cricketclub en de muziekinstallatie naar de vader-van-de-jongen-van-de-band.
Na een dag of vijf verdwenen ook de laatste gasten en hun tenten. Gisteren werd de geleende caravan opgehaald, die eigenlijk zo goed bleek te passen onder de notenboom. Die gelakte nagels had ik natuurlijk al lang moeten schoonmaken, maar ik kan me er maar niet toe zetten dat laatste feestelijke detail weg te poetsen.

Ik weet wel dat ik er geen herinneringen mee wegpoets, maar met die lak lijken de herinneringen toch net een beetje tastbaarder.

Notre Dame de Vopillon

Zoon is naar een chantier jeune. Zelf vertaalt hij dat altijd als een werkkamp, maar dat vind ik zo naar klinken. Al is het inderdaad een kamp, waar ze in tenten slapen, en ze werken er ook, dat wil zeggen ze knappen dingen op. Een jongerententenopknapkamp dus, maar dat is een vrij lang en ongebruikelijk woord, dat bovendien de indruk zou kunnen wekken dat ze tenten opknappen. En als je ‘tenten’ weglaat lijkt het weer of ze die jongeren opknappen, dus eigenlijk is werkkamp zo slecht nog niet als vertaling.
Het dorpje waar ze werken is heel klein. Ze knappen een oude fontaine op, een soort wasplaats eigenlijk. De dorpelingen zijn blij met de jonge vrijwilligers. Elke dag komt er wel iemand een zelfgebakken taart brengen.
Het dorpje heeft ook een romaans kerkje, dat er staat alsof het niks bijzonders is zo oud te zijn. De deur is ook gewoon open, al gaat ‘ie tegenwoordig ’s avonds op slot. De kerk is een jaar of dertig geleden al opgeknapt, maar ziet er nog behoorlijk afgeleefd uit. De verf bladdert van de muren, de muurschilderingen zijn nauwelijks te zien en Maria ziet er ook niet meer zo goed uit. Maar wel mooi. Mooi en kwetsbaar.