Er ligt een dode mol in de tuin. Mollen zien er lief uit. Vooral hun kleine voorpootjes.
Ik denk opeens aan Zoon. We woonden pas een paar maanden in Frankrijk. Zoon at dagelijks in de kantine van de lagere school. Hij was altijd enthousiast over de aangeboden maaltijden.
Behalve die ene keer.
‘Vandaag aten we mol,’ zegt hij.
We wisten dat men in Frankrijk kikkers en slakken eet. Dat ze ook mollen serveerden was ons onbekend. Maar zoon weet het zeker. ‘Taupe, zeiden ze. En dat betekent mol.’
Geen speld tussen te krijgen. Vreemd. Zoveel vlees zit er niet aan een mol. We kunnen ook geen molrecept vinden in het kookboek.
Pas enkel maanden later ontdekken we het gerecht daube. Een soort boeuf Bourguignon. Rundvlees dus. Misschien moet ik vanavond een daube à la taupe maken?
