Er stonden allerlei vreemd gevormde bomen langs het pad en de vergezichten waren indrukwekkend. Wel kwamen er steeds méér wolken in plaats van minder, terwijl de méteo toch echt voorspeld had dat de zon steeds meer zou doorbreken.
De weg naar de Pic du Gar stond overal duidelijk aangegeven, met bordjes, gele strepen of steenmannetjes.
Toen ik op zo'n 1500 meter zat, waren er geen bordjes meer. Als je zo dichtbij bent, dan zie je die Pic gewoon vanzelf. Behalve als-ie in een dikke wolk zit. Het werd ijskoud. Ik kwam een paar andere wandelaars tegen die net als ik in die wolk dwaalden, op zoek naar de Pic. Niemand kon 'm vinden.
Toen ben ik maar weer naar beneden gelopen, en maakte een foto van de Pic du Gar zonder Pic.