Lang geleden scheef ik een boek over Russische kunst voor kinderen. Nou ja, een boek: ik hoopte dat het een boek zou worden. Ik noemde het Een Zwart vierkant, want dat vierkant lag aan de basis van het boek. Ik was ooit begonnen met een stuk over het vierkant van Malevitsj, omdat ik me afvroeg of je dat kon uitleggen aan kinderen. Langzaam ging ik ook andere schilderijen kindvriendelijk vertellen, en ten slotte stuurde ik het manuscript naar verschillende uitgevers. Men reageerde vriendelijk, maar het kwam er altijd op neer dat het niet in hun fonds paste, of dat de doelgroep te klein was. Jammer, maar begrijpelijk. Algemene kunstboeken voor kinderen verkopen al matig, een boek alleen over Russische kunst moest helemaal lastig zijn. Het boek-in-wording verdween dus in een la, zoals zoveel boeken.
Af en toe kwam het er even uit. Ik wist dan wel dat er geen markt voor was, maar kon het toch niet vergeten. Op een dag besloot ik het te gaan herschrijven voor volwassenen. Dat ging niet snel, maar dat gaf niet. Het was toch vooral voor mijn eigen plezier. Maar toen ik zag dat 2013 een Ruslandjaar werd, besloot ik het af te maken. Dan zou ik het zelf wel uitgeven. Ik las, keek plaatjes, zocht, las weer en schreef. Ik zocht geld, want met al die plaatjes werd het duur. Ik zocht hulp, want er kwam meer bij kijken dan alleen schrijven. Samenwerken bleek bovendien een stimulans om het écht af te maken. En erg prettig.
Nu zijn er 16 verhalen, één inleiding en 35 afbeeldingen. Een rond Portret van Rusland. Een kleine Russische kunstgeschiedenis, van icoon tot nu, ofwel van heilige tot homo zoals een wellicht iets te jolige slagzin luidt. Het is klaar, het is af, het is prachtig.
Nu 't stapeltje nog verkopen.
