Mooi Limburg

Ik wil toch ook graag iets moois uit Limburg laten horen. Rowwen Hèze bijvoorbeeld.
J'adore!

Rocksterren en actrices

Volgens de Britse Lancaster University hebben eerstgeborenen een 3,5 keer grotere kans om rockster te worden als ze later groot zijn. "Uit gegevens van honderden beroemdheden bleken rocksterren meestal het oudste of enig kind te zijn. Toch kunnen volgens de onderzoekers ook jongere kinderen in het gezin een mooie carrière krijgen. Middelste kinderen maken een grotere kans om premier te worden. De jongste uit het gezin zou zomaar acteur kunnen worden," is her en der op internet te lezen.

Als je twee kinderen hebt is er geen middelste kind vermoed ik, dus een premier zit er niet in, maar wat een toeval: zoon speelt in een rockband en dochter speelt toneel. Ze lijkt op het eerste gezicht nogal verlegen, maar op het podium is daar geheel niets van te merken. Zoals dat hoort, bij échte actrices.

Op de foto staat dochter in een vrije bewerking van Aristophanes' Vogels. Ik was, en ben nog steeds, apetrots op haar.

Bekentenis

Ik moet wat bekennen.
Ik heb van mijn 7e tot 18e levensjaar in Venlo gewoond. De eerste klas lagere school heb ik in Breda doorlopen, maar daarna ben ik opgeleid te V. Daar wordt je geen échte Venlonaar mee natuurlijk (constateer ik nu met opluchting), maar toch.
Ik heb ook niet bij hem op school, laat staan in de klas gezeten, maar ik ken wel iemand wier broer bij hem in de klas gezeten heeft.
De kans dat ik in de klas heb gezeten bij mensen die op G.W. hebben gestemd is bovendien groter dan bij een generatiegenoot die is opgegroeid in, pak 'm beet, Castricum.

En ik kreeg juist steeds meer waardering voor Venlo, voor Limburg en voor het dialect, dat ik als kind zo stom vond. Met steeds meer liefde dacht ik aan de vlaai, de joekskapel en het jammerdal. En nu?

Ik zit er maar mee. Als jonge Duitsers bijna 70 jaar later de Tweede Wereldoorlog nog steeds wordt verweten, draag ik dan ook - als 20-procents* Venlonaar - schuld aan de politieke denkbeelden of het succes van Geert W.?

Ik kon er even niet van bloggen.


*20% is het percentage dat ik van mijn leven zo ongeveer full time in Venlo heb doorgebracht, en aangezien mijn ouders geen geboren Venlonaren waren heb ik er verder niks bijgeteld.

verkiezingsdag

Vandaag wordt er gestemd in Nederland. Ik heb al lang gestemd. Voor het eerst heb ik me dit jaar laten registreren als kiezer in het buitenland, eerlijk gezegd in de eerste plaats uit nieuwsgierigheid, om te weten of het moeilijk was.
We schijnen buiten 's lands grenzen met ongeveer een half miljoen stemgerechtigden te zijn, waarvan zich ongeveer 10% heeft laten registreren. Ik ben duidelijk niet de enige die wat minder band heeft met de Nederlandse politiek.
De meeste geregistreerden konden ook echt stemmen; volgens de wereldomroep kreeg 10% zijn papieren niet op tijd binnen of had te maken met andere problemen, zoals een misdruk van het stembiljet. Om, zoals de Wereldomroep doet, nu te spreken van "de lijdensweg van Nederlandse kiezers in het buitenland" vind ik wat overdreven. Ik heb niet geleden. Heb me hooguit een beetje geërgerd aan sommige Nederlanders-in-het-buitenland van LinkedIn die bleven zeuren over het rode potlood, het feit dat het niet via internet kon of dat er op de voorgedrukte oranje (!) envelop "Pays-Bas" stond en niet "the Netherlands".
Ik wil echter niet zo'n Hollandse zuur- noch zeurpruim worden, dus genoeg erover.

vlierbloesemgeur

Ik heb ooit vlierbloesemsiroop gemaakt en in mijn herinnering was dat erg lekker, stukken lekkerder dan de vlierbloesemwijn waarvan ik ook een recept had. Ik geloof trouwens dat ze dat drankje nogal overdreven vlierbloesemchampagne noemden.

Vorig jaar heb ik eindelijk weer eens vlierbloesemsiroop gemaakt - ik was het recept jarenlang kwijt -, en onlangs heb ik die bijna in zijn geheel weggegooid omdat niemand het lekker vond. Ikzelf eigenlijk ook niet. Ik weet niet of het een ander recept was, of dat het aan mijn herinnering ligt. Vlierbloesem ruikt wel nog altijd heerlijk, zodat ik een betere oplossing gevonden heb: een stoel vlakbij de vlier zetten en daar dan een glaasje water drinken.

Topkikker

Ik kan het niet laten nog een topkikker van Han te plaatsen. En ik vond een leuke kikkersite, die niet alleen over kikkers, maar ook over padden gaat. Ik denk dat in onze vijver de Meerkikker of grote groene kikker (Pelophylax ridibundus) zit. De verschillende groene kikkers zijn moeilijk te onderscheiden heb ik net geleerd, maar ze kwaken allemaal anders en dat gekwaak kun je ook op die site horen.
Boomkikkers hebben we trouwens ook.

De pad als prins

We hebben een mare in de tuin, een vijver. Die werden hier vroeger bij alle boerderijen gegraven, zodat er klei was om te bouwen en er daarna eenden in konden zwemmen die dan later opgegeten werden.
In de onze zitten geen eenden, maar wel een heleboel kikkers, die de nachtegalen inmiddels luidkeels overstemmen. Ik hoor ze graag, het hoort bij de eerste geluiden van lente en mooi weer. Dat gekwaak en gespring geeft bovendien het idee dat het vrolijke types zijn en dat ze muggen eten is een mooie gewoonte.

In mijn favoriete serie kinderboeken, die over Kikker en Pad van Arnold Lobel, is Kikker ook de vrolijkerd, terwijl zijn vriend Pad neigt tot somberheid. Ook dat is niet verbazingwekkend. Ik vind af en toe een pad in het waterleidingputje of andere donkere, ongezellige plekken. In huis heb ik er eens eentje onder een kastje gevonden, en gezien de enorme stofpluizen die aan hem kleefden zat hij daar al behoorlijk lang. (Onder kastjes moet je niet te vaak stofzuigen). Hij leefde nog, hij zat er gewoon al een paar maanden te filosoferen. Zijn uiterlijk heeft hij - ook zonder stof - niet mee. Vandaar waarschijnlijk dat hij in sprookjes meestal in vieze brouwsels van valse toverheksen verdwijnt.

In de Franse versie van het welbekende sprookje van de prinses met haar gouden bal die een kikker moet kussen, is de kikker geen kikker, maar een pad. Vermoedelijk omdat het la grenouille is en le crapaud, en men het problematisch vond die kikker halverwege zijn metamorfose ook nog eens van geslacht te laten veranderen, of die ene prinses met een andere prinses te laten trouwen. Franse sprookjes eindigen bovendien niet met « en ze leefden nog lang en gelukkig », maar met « et ils eurent beaucoup d'enfants », en twee prinsessen kunnen natuurlijk een hoop kinderen op de wereld zetten, maar niet helemaal alleen met zijn tweetjes. Dus daar lag toch een glansrol voor de pad.

NB
Ook deze foto is van Han van Leeuwen. Merci, Han!