vrijdag 8 januari 2010

kameraad Smurf


Als kind speelde ik graag met smurfen. Met mijn vriendinnetje Machteld liep ik af en toe naar de BP-pomp in de buurt om te vragen of ze al nieuwe hadden. Ze kostten 50 cent per stuk. De smurfen beleefden allerlei spannende avonturen in onze tuin.

Onlangs wees mijn zoon mij op een interessante groep op facebook: “Les Schtroumpfs: l'interprétation marxiste ». De afbeelding hierboven komt van deze groep.
De doelstelling is “het bespreken en propageren van de Marxistische Smurf Revolutie om het Gargameliaanse kapitalisme uit te roeien.”
Tevens wordt uitgelegd dat smurfen eigenlijk marxisten zijn.

Want: ze zijn allemaal gekleed in het blauw (u begrijpt: blauwe overall, bleu de travail, blue- collar workers, kortom arbeiders), op eentje na, die is rood (rood!) en heeft een baard (!), dus dat is Karl Marx. De enige vijand van de smurfen is Gargamel. Gargamel wil de smurfen vangen om er goud van te maken. Gargamel is de vuile kapitalist.

Op facebook wordt er nog verder gediscussieerd: dat smurfen geld afwijzen en er geen privébezit is, of dat ze geen naam hebben, maar gewoon de knutsel-smurf of de muziek-smurf zijn. Vergelijk kameraad loodgieter en kameraad muzikant. In het Frans klinkt dat laatste beter: schtroumpf bricoleur wordt camerade bricoleur.

Nu las ik als kind de boeken niet, en als de smurfen toen al op tv bestonden heb ik dat gemist. Maar ik vind het toch een boeiend gegeven dat ik met mijn kapitalistische kinderhanden met blauwe communistjes speelde. Ben ik daarom slavist geworden?