Er wordt - dit is niet bepaald nieuws - in Frankrijk nogal eens gestaakt. Het duurde even voor ik begreep dat dat niet kwam omdat de vakbonden zo sterk zijn, maar juist omdat ze niet zo sterk zijn. In noorderlijker Europa wordt er eerder en meer onderhandeld tussen werkgevers, werknemers, regeringen en vakbonden dan hier, waardoor men hier (nog) sterker het gevoel heeft dat er niet naar hem of haar geluisterd wordt en de boodschap slechts stakend en demonstrerend overgebracht kan worden.
Als je in het onderwijs of het openbaar vervoer werkzaam bent valt zo'n staking ook meteen op. En als daar vaak gestaakt wordt, begint het - ondanks een zekere mate van begrip - te irriteren.Solidariteit is leuk, maar het gaat natuurlijk nooit over mijn salaris of arbeidsomstandigheden, om maar te zwijgen over een eventueel pensioen.
Als ik zou staken zou geen hond het merken, behalve mijn eigen hond, en ikzelf als ik de volgende dag extra veel werk heb. Nou heb ik ook niet te klagen over mijn werkomstandigheden of opdrachtgevers, behalve over eentje: de Franse staat.
Ooit heb ik me hier laten beëdigen als tolk/vertaler voor Nederlands en Russisch. Dat leek me een goede zet. Tot ik erachter kwam dat de rechtbanken, politie en andere aan het Ministerie van Justitie verbonden instanties een vergoeding (indemnité noemen ze het zelf) betalen die nog niet de helft is van wat een beëdigd tolk/vertaler in Nederland krijgt. Aan reistijdvergoeding doen ze niet, want: 'u krijgt toch uw kilometers vergoed?' Ik mag dus bijvoorbeeld twee uur in de auto zitten, één uur tolken en weer twee uur terugrijden en heb dan in vijf uur tijd 16,58 € verdiend. (Tolken Engels, Duits, Spaans en Italiaans krijgen slechts 13,26 € per uur, vanwege het belachelijke idee dat als er meer mensen die talen spreken er dus minder voor betaald hoeft te worden.). Vertalingen leveren13,91 € op per pagina, of daar nou drie woorden op staan, of 350. En dan duurt het een maand of drie, met uitschieters van een jaar als het tolken voor de gendarme betreft, voor ik betaald word.
Mensen, het is een grof schandaal!
Ik heb wel eens overwogen af te reizen naar Parijs en mijn spandoekje uit te rollen voor het Ministerie van Justitie. Maar vooralsnog doe ik als de meeste beëdigde tolken en vertalers: opdrachten van het Ministerie van Justitie weigeren. Een permanent staking dus, nu ik erover nadenk.
