Bye bye Bella

En toen ging het toch opeens helemaal niet meer goed met het Bellebeest. Vandaar bij deze een laatste eerbetoon aan een rare, maar ongelooflijk lieve hond.

kost en inwoning

Ik heb twee katten, en toch zag ik gisteren een muis. Als je er één ziet, heb je er tien heb ik wel eens gelezen. Hopelijk is dat valse voorlichting. Hoewel met deze katten alles mogelijk is. Je biedt ze gratis kost en inwoning in de verwachting, wat zeg ik, de overtuiging dat alle knaagdieren jouw huis voortaan stilletjes en gehaast voorbij lopen, krijg je dit.

De muis zat lekker achter een kastje op wat kattenbrokjes te knabbelen. Alsof gratis kost en inwoning ook voor hem of haar vanzelf sprak.

Ik ging op zoek naar de katten, die toevallig net even lagen te slapen, zette er eentje bij het kastje (de andere was meteen alweer vertrokken) en er gebeurde niets. Ik had verdorie bijna zelf die muis kunnen grijpen, het was een makkie, maar de kat keerde zich om en de muis at rustig verder.

Toen ik een uurtje later weer in de keuken was, zag ik aan een spoor kleine pootafdrukjes dat de muis ook in de hondenbak was gaan kijken, waar nog een bodempje eten inzat. Bella heeft in het verleden nog wel eens een muis gevangen én opgegeten (al mijn huisdieren zijn waarschijnlijk in het verkeerde lichaam geboren), maar ook zij had nu geen belangstelling. Over zich heen laten lopen heet zoiets ook wel.

De pootjes verdwenen onder het fornuis. Waarschijnlijk om de indruk te wekken dat ze echt die gratis kost en inwoning waard zijn, zitten de katten sindsdien urenlang doodstil voor het fornuis of het keukenkastje de alerte kat uit te hangen. Aanstellers.

Een nieuw jaar