Qui coupe du bois, se chauffe deux fois is een geliefde uitspraak van buurman Camille. Het betekent zoiets als ‘wie hout zaagt, krijgt het twee keer warm’(ik kan het niet leuk laten rijmen). Zelfs gisteren kon Camille de spreuk gebruiken, want het sneeuwde en ik moest opeens weer hout gaan bijzagen. Terwijl ik vorige week nog dacht dat de winter eindelijk echt voorbij was.
Ooit hebben we ons ingeschreven voor een voorraad bois communal, gemeentehout. Volgens onze burgemeester zouden dat stukken zijn van één meter: een keertje doorzagen en misschien wat hakken met een bijl en klaar. Toen we het hout eindelijk mochten ophalen, bleken het niet alleen stukken van minstens twee meter lengte, qua doorsnee waren ze niet veel kleiner. De tractor van Laurent was nodig om het spul te transporteren, zijn gigamotorzaag om ze doormidden te krijgen, en daarna kregen we de fendeuse (houtsplitter) van Joseph te leen om die stukken te splijten. Hoe we dat met een bijl hadden moeten doen weet ik niet. Vervolgens moesten we de smallere stukken nogmaals doormidden zagen. We hebben trouwens nog een paar stammetjes liggen die niet eens onder de fendeuse passen.
Qui coupe du bois communal, se chauffe cinq fois minimal. Die moet ik eens aan Camille voorleggen.
