Cowboys

Mirande is doorgaans een rustig plaatsje, behalve tussen 13 en 19 juli, want dat vindt het country & western festival plaats. Koentrie zeggen ze hier, en het lukt me inmiddels niet meer het woord nog op zijn min of meer Engels uit te spreken.

In het centrum lopen cowboys en enkele indianen, er zijn opvallend veel motorfietsen en af en toe klinkt de sirene van de politie-auto uit Dallas die op het festivalterrein tussen de andere Amerikaanse slees en campers staat. Her en der wordt er ge-linedanced (line gedanst?), er zijn houthakkerswedstrijden en binnenkort worden de miss en mister Koentrie gekozen.

Ik ben geen countryfan, al heb ik altijd een zwak voor Dolly Parton gehad. Het enige countrymuziekje wat ik ooit op een cassettebandje had staan was Calypso van John Denver, en dat was ergens in de jaren '70. Maar al die cowboys, cowgirls en indianen zijn lief. Ze mogen weer even degenen zijn die ze vroeger zomerdagen en -avonden lang ongeneerd konden wezen, en af en toe nog zo vreselijk missen.

Nog wat voetbal

In de Equipe van vorige week staat een korte taalles Nederlands, waardoor de doorsnee Fransman (m/v) in staat zou moeten zijn de achternamen van Nederlandse voetballers probleemloos uit te spreken.
L'Equipe heeft zich laten voorlichten door de Nederlandse Ambassade te Parijs en beweert nu de manière Batave van uitspreken te begrijpen. Zo ziet dat er voor hen uit:

van Marwijk : Vanne Maroueilleque
Sneijder : Sneilledeur
Stekelenburg: Stéque loeune beurr
Mathijsen : Ma teille soeune
Ooijer : Eau yère
de Zeeuw : De Zéou
Kuyt : Cueille te

Ik zal vanavond luisteren of de televisiejournalisten dit lijstje bestudeerd hebben.

I.M. Pa

Onze hond Pa is niet meer. Hij was al een jaar of 16. We gingen bijna geloven dat hij onsterfelijk was. Helaas.

Zwemmen

Je hebt zwembaden, en zwembaden.
Hier meteen boven een mooi plaatje van de piscine van Trie sur Baïse: rechttoe-rechtaan zonder extra gedoe, zo ongeveer als het sportfondsenband uit mijn jeugd. Een zeer lage toeggangsprijs bovendien.
En dan heb je die van Mirande, daarboven, met glijbanen en tegen-de-stroom-in-zwemmen, luie stoelen, talloze consumpties en geen enkele rechte hoek. De toegangsprijs is het drievoudige. Trie heeft dan ook maar één badmeester, terwijl er in Mirande wel drie zitten. Dat kost ook wat, natuurlijk.

Ik geef de voorkeur aan die van Trie.

Russisch Parijs

Vandaag lag het zomernummer van 'Leven in Frankrijk' in de bus. Daar heb ik geen abonnement op, maar er staat een artikel van mij in over Russische plekken in Parijs. De foto's zijn van Machteld Schoep. Omdat er maar drie foto's bij staan zet ik er een - zelfgemaakte - detailfoto bij van de lantaarnpalen op de Pont Alexandre III, waar het artikel mee opent. Zo kun je tenminste echt zien dat de tweekoppige adelaar erop staat.

Ik ken Machteld al een tijdje. Toen mijn ouders naar Venlo verhuisden, vlak voor de zomervakantie van 1969, vonden ze het een goed idee me alvast even naar mijn nieuwe school te sturen. Toen ik mijn eerste zeer schuchtere schreden op de speelplaats zette, kwam er een meisje op me afrennen dat vroeg of ik haar vriendinnetje wilde worden. Ik knikte, et voilà.

We doen meer projecten, Machteld en ik. Als je op haar site kijkt onder 'binnen', zijn er enkele foto's van mon village te zien (ons dorpsportret) en bij 'buiten' enkele salles de fêtes. De andere foto's zijn ook erg mooi.

Boekhandel

Nog niet zo lang geleden noemde ik tussen neus en lippen door dat Trie sur Baïse ook een boekhandel had. Ik kocht er regelmatig wat, en ook als het besteld moest worden en bestellen via internet eigenlijk sneller ging, dan bestelden we toch via de winkel. Onze boekhandelaar, een jeune retraité die jaren in de chemische industrie had gewerkt en nu zijn echte passie wilde uitleven, had meer trouwe klanten. Maar niet genoeg: de boekhandel is vanwege gebrek aan klandizie inmiddels gesloten.

Het was een gezellig zaakje onder de arcade. De boekhandelaar had bijna alles wat in zijn zaak stond gelezen (daar had hij dan ook alle tijd voor) en gaf niet alleen graag zijn mening, maar ook advies. Een boekhandelaar zoals een boekhandelaar behoort te zijn.  Ik wist dat hij ging sluiten, maar schrok toch toen de winkel opeens leeg was.

Het gekke is, we hebben talloze boeken besproken, we hebben samen koffie gedronken, maar ik weet niet eens hoe hij heette, onze boekhandelaar.

Voetbal

Ik had nooit gedacht dat ik een blog over voetbal zou schrijven. Nou ja, een blogje. Niet dat het gebeuren geheel langs me heen gaat; er wordt hier thuis regelmatig naar een wedstrijd gekeken en af en toe informeer ik dan hoeveel het staat en of dat fijn is. Bovendien krijg ik in diverse winkels bij het afrekenen stickers of krasplaatjes toegestopt waarmee ik een voetbal kan winnen, jippie.
De laatste dagen hadden zelfs de meest serieuze media het over voetbal, over Frans voetbal met name. En zo komt het dat ik dit jaar al enkele keren ook min of meer serieus over voetbal heb gepraat. Nog verbazingwekkender is het, dat ik enkele dagen geleden wakker werd en me realiseerde dat ik over Frank Ribéry had gedroomd. (Wellicht ten overvloede: dat is een Franse voetballer). Hij was weliswaar niet aan het voetballen, en zover ik me kan herinneren hebben we het ook niet over voetbal gehad in die droom, maar het gaat wel ver. Ik was er de hele dag een beetje van in de war. Het is maar goed dat Frankrijk inmiddels is uitgeschakeld; wie weet in wat voor een nachtmerries ik anders nog verzeild zou zijn geraakt.