Afgelopen zondag was ik onder andere in het plaatsje Fos. Het ligt op de grens met Spanje, midden in de Pyreneeën. De grensovergang wordt al een tijdje niet meer gebruikt, en met de middenstand in Fos gaat het ook niet meer zo goed. Jammer, wat het zou een leuk plaatsje kunnen zijn.
Ik kwam er eigenlijk voor het berenmuseum, dat wil zeggen
La maison du pays de l'ours. Ik ben namelijk net begonnen aan een berenboekje, dus dat leek me wel interessant. Iets hoger dan Fos lopen nog een paar beren rond. Het berenhuis zou aan de hoofdstraat van Fos, met de serieuze naam avenue Jean-Jaurès, moeten liggen. Ik vond het echter niet.
Er was nog een hotel dat wél open was. Er kwam net iemand naar buiten, maar die ging meteen om de hoek tegen de muur plassen. Misschien had het hotel geen goed sanitair. Iets verderop wist een niet-plassende man te vertellen dat het Berenhuis alweer gesloten was. Jammer natuurlijk, maar het leuke was dat deze man als gids in de bergen werkte en veel over de berenpopulatie wist. Het eerste berencontact is dus gelegd, en de volgende keer ga ik naar Arbas, waar nog wel een informatiecentrum schijnt te bestaan. En wie weet wat (of wie) ik er anders tegenkom.
Er was nog een hotel dat wél open was. Er kwam net iemand naar buiten, maar die ging meteen om de hoek tegen de muur plassen. Misschien had het hotel geen goed sanitair. Iets verderop wist een niet-plassende man te vertellen dat het Berenhuis alweer gesloten was. Jammer natuurlijk, maar het leuke was dat deze man als gids in de bergen werkte en veel over de berenpopulatie wist. Het eerste berencontact is dus gelegd, en de volgende keer ga ik naar Arbas, waar nog wel een informatiecentrum schijnt te bestaan. En wie weet wat (of wie) ik er anders tegenkom.
